Huizen van anderen - Lore Segal
Verschenen bij uitgeverij Cossee, 2024
In december 1938, negen maanden na Hitlers inval in Oostenrijk, besluit Groot-Brittannië een toevlucht te bieden aan Joodse kinderen. Het zogenoemde Kindertransport gaat per trein, boot en vliegtuig. Aan boord van een van de eerste treinen die Wenen verlaat, zit een tienjarig meisje: Lore Segal, dan nog Lore Groszmann. Samen met een paar honderd andere kinderen is ze onderweg om daar, in Engeland, ondergebracht te worden bij een pleeggezin. De zeven jaren die volgen woont Lore in ‘huizen van anderen’: van de rijke orthodox-Joodse familie Levine in Liverpool, van het trotse arbeidersgezin Hooper in Kent en tot slot ten zuiden van Londen, bij twee oudere zusters in hun grote Victoriaanse huis.
In Huizen van anderen schetst Segal op inzichtelijke en geestige wijze de levens van de mensen die haar een toevlucht boden, én dat van haarzelf: het leven van een ontworteld kind, tussen vreemden, in oorlogstijd in Groot-Brittannië.
Recensies:
“Segals schrijverschap doet verslag van een onthechting en is een reactie daarop. Juist doordat de emotie afwezig is, roept Segal meer gevoel op dan al die schrijvers die met het hele palet aan kunstgrepen dat de literatuur tot haar beschikking heeft de lezer proberen te verleiden tot een traantje.“
Arnon Grunberg in De Volkskrant
“Dit is bepaald geen zoveelste boek over de oorlogstijd (…) Het gaat over een veulen en over de hulpeloosheid van de liefde, over niet-thuiszijn, zoals de titel al zegt. Maar (…) het is hoe dat proza loopt, ja, dát is waarom dat veulen me aan dit boek deed denken: licht, op kleine hoeven, springerig en met verrassend veel kracht. Hoofdpersoon en stijl zijn één. Zo gaat dat met lezen, niets blijft hetzelfde. Een onzeker veulen danst als proza en lijkt sprekend op een meisje.”
Marjoleine de Vos in NRC
“Een prachtig boek”
Aaf Brandt Corstius in de Volkskrant
“Een indringend, verrassend geestig relaas, ook door de nadruk op het soort details dat een scherpkijkend kind bezighoudt. Dat meegesmokkelde worst die in de trein tot haar gêne een intense rottingsgeur verspreidt, bijvoorbeeld. Commentaar van een reisgenote: ‘En hij is niet eens koosjer.'”
Dirk-Jan Arensman in de VPRO-Boekengids
“Ze schrijft met de onbevangen blik van een ontworteld kind dat zich verbaast over vreemde gebruiken, rare mensen, onaardige en aardige mensen, de zorgen van haar moeder, de irritaties over haar zieke vader die uiteindelijk overlijdt. Ze ziet scherp als kind, ze vertaalt haar ervaringen van toen zonder effectbejag en zonder toneel te spelen. Een subliem, ontroerend boek. Waarom is het nu pas vertaald?”
Marianne Janssen op leeskost.nl
“Huizen van anderen geeft een gevoelige indruk van wat het haastige vertrek uit Wenen voor een klein Joods kind betekend moet hebben. Op een toon die heen en weer beweegt tussen kinderlijke onbevangenheid en vroeg volwassen ernst. Er was dan ook nauwelijks tijd om onbezorgd kind te zijn. De nazi’s lieten er geen misverstand over bestaan welk lot de Joden wachtte.”
André Keikes op Tzum